Weblogs
Kijk voor nog meer blogs in de menubalk rechts.
De afgelopen maanden (9 maart 2017)
Deze update heeft dramatisch lang geduurd… Ik weet het, shame on me! Ik ga daarom gelijk ook even de afgelopen weken langs om alle hoogtepunten/noemenswaardige gebeurtenissen te benoemen voor iedereen die mij niet op social media volgt.
In januari stonden de eerste weken voornamelijk in het teken van Grant en zijn nieuwe leven hier. Met een nieuwe pup in huis is het natuurlijk zaak een totaal nieuwe routine te vinden, en komen er zo in het begin ook heel wat mijlpalen voorbij. Ik heb geprobeerd hier optimaal van te genieten, want deze weken vliegen altijd al veel te snel voorbij! Grant blijkt een snel lerende pup die optimaal geniet van het leven en alle avonturen dat het leven hem te bieden heeft. Hij deed dan ook al gauw mee met de volwassen honden hier in huis en voelde zichzelf dan heel wat.
Dit jaar viel er ook eindelijk weer eens flink wat sneeuw in deze omgeving. Zoveel zelfs dat we eventjes moeite hadden de weg op te gaan en zelfs voor de deur al weg glibberden na een paar stappen. We hebben hier uiteraard ook gebruik van gemaakt en zijn een dag voor Elphie’s verjaardag naar de Veluwe gegaan voor wat leuke sneeuwpret en uiteraard prachtige bijbehorende kiekjes. Grant vond het prachtig, zelfs nadat hij zowat kopje onder ging in de hopen sneeuw… En ook de andere honden hebben er weer van genoten. Het was even echt winter en dat is soms ook wel eens fijn.
(meer foto's staan o.a. in dit album op Facebook)
Medio januari besloten we een belangrijke knoop door te hakken. Al kort na ons nestje met Glacee was ons één ding duidelijk... Dit wilden we Glacee niet nog een keer aandoen allemaal. Al die stress, al die gezondheidsproblemen tijdens het nest en nadien en bovenal alle tegenslagen (die weliswaar geen erfelijke oorzaak hadden maar toch zo hun sporen hebben nagelaten natuurlijk). Een nestje hoort genieten te zijn zowel voor fokker als moeder en voor Glacee was dit er door alle omstandigheden helaas maar weinig bij. Omdat Glacee voor dit nest eigenlijk altijd (heftig) schijndrachtig is geweest na de loopsheid kwam al gauw sterilisatie aan bod als vervolg optie. We wilden niks overhaast besluiten dus hebben even de tijd genomen hier goed over na te denken en ook om informatie in te winnen. Wat was nu wijsheid in dit specifieke geval? Uiteindelijk besloten we er toch voor te gaan, te kiezen voor een operatie in de hoop dat dit verdere klachten in de toekomst voor Glacee voorkomt. Het was prachtig geweest als ik met haar had kunnen verder fokken maar haar welzijn en geluk staan voorop, dat is het allerbelangrijkste. Na maanden rouw en lichamelijk herstel begint Glacee eindelijk weer de oude te worden en we wilden niet het risico lopen dit weer kwijt te raken. Ze heeft genoeg meegemaakt, dat is dan ook de belangrijkste reden die ons uiteindelijk tot dit besluit heeft doen komen. Gelukkig verliep de operatie voorspoedig. Om 14.30u onder narcose en om 17.30u gelukkig weer helemaal bij, terug thuis tv aan het kijken denkende dat ze alles alweer kon. Haar wond genas ook erg goed maar helaas volgde een week na de ingreep toch alsnog een kleine tegenslag. Glacee werd plots wakker met hoge koorts en bleek een urinewegontsteking te hebben opgelopen. Waardoor? Pech in combinatie met een al lage weerstand van de operatie. Ze kreeg medicatie voorgeschreven en knapte gelukkig hiermee alweer gauw op. Binnen een aantal dagen was ze alweer helemaal op de been en uiteindelijk was Glacee begin februari weer haar gezonde, oude ik.
Ik besloot in januari ook een, voor mij, grote stap te zetten en het hondenshowen weer nieuw leven in te blazen. Geen grote FCI show maar iets kleins met onze jongste telg, in eerste instantie gewoon om te zien wat wij hier beiden van vinden. Het is alweer 2,5 jaar sinds mijn laatste show, dus het zal weer even wennen zijn, maar ik heb er ook zeker zin in. Hoewel Biewers in Nederland nog niet aan grote shows mogen meedoen helaas worden ze in Duitsland wel al veelvuldig uitgebracht in de showring met ook mooie titels als gevolg. Dat gaat mij in dit stadium echter nog iets te ver. We beginnen dus met een kleine onofficiële show in eigen land puur om weer eens even de sfeer te proeven zonder druk of wat dan ook. Ik kwam een show tegen in Arnhem die in april zal plaatsvinden waar alle honden zijn toegestaan (met en zonder stamboom, geholpen, met een foutje, etc) en ook extra tijd is voor beginnelingen dus dit leek me wel een mooi begin voor ons. Ik ben nooit een fanatieke showhandler geweest en zal dit nu zeker niet ineens worden. Maar af en toe zoiets samen doen met een van mij honden (net zoals de debutantenwedstrijd agility met Eevee vorig jaar bijvoorbeeld) vind ik zeker wel eens leuk. We zullen gaan zien wat Grant er van gaat vinden en ik natuurlijk ook na zo een lange tijd... We gaan er hoe dan ook een gezellige dag samen van maken, en gelukkig hebben inmiddels ook heel wat vrienden zich opgegeven dus zal ik niet alleen zijn die dag daar!
Helaas stond januari niet alleen in het teken van de hondjes… Een flink zware griep zorgde er voor dat zowel ikzelf als mijn moeder flinke tijd uit de roulatie waren. Met koorts van ruim boven de 39 (soms zelfs 40 graden) lagen we beiden dagenlang ziek thuis en voelden we ons knap beroerd. Het was even behelpen met de beesten, mijn gezondheidsproblemen en dan ook nog de bijkomende griepklachten maar uiteindelijk hebben we ook dit virus weer overleefd.
Eind januari begonnen Grant en ik met puppycursus. In eerste instantie zouden we dit maar een paar keer doen, puur ter socialisatie en voor de gezelligheid. Al tijdens de eerste les bleek meneer echter flink wat aanleg te hebben, en tijdens de tweede les deed hij de examenoefeningen van de puppygroep al deels mee. Hij vond het prachtig, en de groep heette ons ook vanaf het eerste moment eigenlijk al welkom als zijnde de mascotte. We mochten blijven en mee stromen naar de Basis Gehoorzaamheid I groep en besloten deze uitdaging aan te pakken. Inmiddels hebben we er dus ook alweer een aantal lessen op zitten en leert Grant nog steeds iedere les weer bij. Zijn klasgenoten zijn gemiddeld 20 kilo zwaarder en 3 tot 5 maanden ouder maar dat deert de kleine vent niks… Hij vindt zichzelf heel wat tussen al die grote honden en is voor niemand bang.
Februari begon met een winterse duik voor Grant, die tijdens een wandeling bij het nabij gelegen strandje ineens besloot het water in te springen. Hij zag de Shelties water drinken en pootjebaden zoals altijd maar rende er deze keer ineens in volle snelheid achteraan zonder zich te beseffen dat het water al gauw dieper werd. En was meneer ervan onder de indruk? Nee joh, hij schudde zich uit en speelde gelijk weer verder in het zand. Gekke jongen ook!
Natuurlijk hebben we ook in februari weer veel tijd en aandacht besteed aan de socialisatie van Grant. Zoals bezoekjes naar het winkelcentrum, de kinderboerderij, en ook groepswandelingen met vrienden. Begin van de maand pasten we ook een dagje op Quin, de Vlinderhond die al eens eerder in blogs voorbij is gekomen en bij een vriendin van mij woont samen met zijn maatjes Boo (eveneens een Vlinderhond) en Vos (een Keeshond). Quin had helaas wat gezondheidsproblemen waardoor hij extra in de gaten gehouden moest worden, dus mocht een dagje hier bij ons doorbrengen terwijl zijn bazin aan het werk was. Het was in het begin even wennen voor hem, maar al gauw voelde hij zich helemaal thuis en deed hij lekker mee met de rest. Hij heeft geslapen, gespeeld, gesnoept… Kortom, hij heeft zich prima vermaakt dat dagje hier.
Medio februari was een pittige tijd… Er stond weer een ziekenhuisonderzoek op de planning en door privé omstandigheden was het ook in andere opzichten een emotionele periode. Valentijnsdag stond in het teken van de hondjes en heb ik geprobeerd zoveel mogelijk afleiding in hen te vinden. En tijdens mijn bezoek aan het ziekenhuis was Eevee dit keer voor de allereerste keer mee als officiële hulphond. Het werd weer een afspraak waarbij een hoop tegen zat, wat de stress er niet beter op maakte. Maar Eevee heeft zich als mijn PTSS hulphond super gedragen ondanks alle vreemde geluiden, geurtjes en drukte die bij zo een groot ziekenhuis komen kijken. Ik ben zo trots op haar maar bovenal ook zo blij met hoe ze mij helpt met dit soort dingen. Ze was na het ziekenhuisbezoek, dat in totaal zo’n anderhalf á twee uur duurde, helemaal gesloopt maar heeft haar werk echt top gedaan.
Gelukkig was er naast de dieren ook nog afleiding van vrienden deze maand. Zo heb ik met Barbara, de bazin van Quin, Fifty Shades Darker in de bioscoop bezocht en hebben we nadien ook nog Miss Peregrine's Home for Peculiar Children thuis bekeken op de bank. Twee totaal verschillende maar leuke films. Beiden niet van een zeer hoogstaande kwaliteit, maar zeer zeker wel echt goed te noemen en ook films die ik absoluut zou aanraden aan liefhebbers van dit genre.
Eind februari hadden we een weekje voorjaarsvakantie. Ik besloot die week een vlog te maken om iedereen een kijkje te geven in ons leven, en mee te laten genieten van alle avonturen met de dieren.
Hoogtepunt van deze vakantie was ons bezoek aan de Noord-Hollandse kust samen met Abby, Eevee en Grant… De Chineesjes hebben we voor dit uitstapje thuis gelaten vanwege de verwachte drukte, en op het strand hadden we afgesproken met Sterre en een deel van haar roedelgenoten voor een fijne wandeling. Toen we nog in Amsterdam woonden bezochten we eigenlijk wel maandelijks het strand, maar tegenwoordig komt het er soms nog niet eens één keer per jaar van. Wij gingen in het verleden meestal naar Zandvoort, Noordwijk of Ijmuiden, dus waren blij verrast om dit keer een ander strand aan te doen. Het werd strand Hargen, dat met een prachtig duingebied al bij het eerste aangezicht indrukwekkend over komt. Het werd uiteindelijk een heerlijke strandwandeling voor ons allemaal! Het was zo fijn om Sterre (Blissey, een dochter van Abby uit ons allereerste nest) weer even te knuffelen en haar reactie op ons ook te zien! Maar ook de andere aanwezige hondjes hoor, wat een schatjes stuk voor stuk. Vooral de pups samen waren zo vreselijk schattig. Sterre’s nieuwste huisgenootje bleek namelijk een Vlinderhondje van maar één weekje ouder dan Grant te zijn met de naam Charmy. En charmant was ze zeker… Hihi! Na de wandeling zijn we ook nog even wezen shoppen bij, hoe kan het ook ander, Casper. Daar moet je immers even langs als je in de buurt bent hè! We kwamen dan ook met goed gevulde tassen terug thuis waarna de Chineesjes hebben genoten van ons ‘welkom thuis’ lekkers.
Overige avonturen van deze vakantie kunnen allemaal gevolgd worden via de bovenstaande vlog!
(meer foto's staan o.a. in dit album op Facebook)
Na de vakantie week had ik wel weer even nodig om te herstellen. Gelukkig hadden de hondjes hier geen problemen mee en deden zij lekker met mij mee. We hadden een telefonische afspraak over mijn ziekenhuisuitslagen om nog meer stress en gedoe van naar het ziekenhuis gaan te voorkomen. Het nieuws was verrassend goed… Mijn tumoren zijn inmiddels geslonken tot millimeter formaten en de kans op kanker is daarmee dan ook gedaald tot een minimum. Omdat alles er zo goed uitziet hoef ik pas over 1,5jr terug te komen voor een volgend onderzoek, dus heb ik voorlopig ook weer even wat ademruimte wat dat betreft. Het nieuws voelde wel erg dubbel voor me. Ik kon en kan het nu eigenlijk nog steeds maar moeilijk geloven want wantrouw mijn lichaam inmiddels teveel om te beseffen dat het voor het eerst in mijn leven eens iets goed heeft gedaan. Ook had ik verwacht veel minder pijnklachten te hebben en bevestigt dit nieuws dus ergens ook weer eigenlijk hoe mijn baarmoeder er aan toe is en hoezeer ik lijd onder het niet meer kunnen gebruiken van mijn medicatie daartegen. Ik ben opgelucht dat de situatie er nu zo uitziet en de toekomst daardoor ook weer iets zekerder lijkt. Maar tegelijk komt hiermee ook de vraag naar boven of ik toch niet opnieuw het hysterectomie traject moet ingaan in de hoop dat het deze keer wel lukt? Moeilijke keuzes die ik over een tijdje zal moeten gaan maken. Maar voor nu laat ik dit nieuws eerst eventjes bezinken.
Grant veranderde de afgelopen weken nog altijd flink, niet alleen qua uiterlijk maar ook innerlijk. Sinds zijn komst hier bij ons is hij 1 kilo gegroeid en weegt hij ondertussen (met 20 weken) 2,1 kilo alweer. Ook merken we de laatste tijd steeds vaker dat hij iets angstiger is dan normaal, en dat hiermee dan ook zeer waarschijnlijk de angstfase van zijn ontwikkeling is aangebroken. Hij is daarnaast flink aan het wisselen en heeft hierdoor een tijdje zonder voortanden, zowel boven als onder, rondgelopen. Gevolg… Een tong die niet meer in de bek bleef zitten. Maar och wat oogt dit ook schattig zeg, dus dat hij dit trekje nog altijd een beetje heeft vinden we helemaal niet zo erg.
Vorig weekend vond echter nog één flink hoogtepunt plaats waarmee ik deze update-blog dan ook graag afsluit. Namelijk een door mij georganiseerde (achteraf gezien MEGA-) Sheltiewandeling! Wat begon als een leuk idee in onze wandelgroep op Facebook liep al gauw een beetje uit de hand. Ik kon via de Doggydating app goodiebags bestellen bij Fish4Dogs voor alle aanwezige wandelaars en uiteindelijk vertrokken we naar de wandeling met zo’n 70 á 75 aanmeldingen van aanwezige honden. Zoveel werden het er uiteindelijk niet, want sommige mensen besloten toch op het laatste moment niet te komen. Maar met zo’n 65 honden (waarvan het overgrote merendeel Shelties) en minstens zoveel mensen was het met recht een geslaagde wandeling te noemen!
De wandeling verliep door de grootte van de groep ietwat chaotisch, er ontstonden al gauw kleine groepjes die ieder hun eigen weg gingen en toen er een hond bleek te zijn verdwenen werd het al helemaal een grote warboel. Gelukkig liep dit alles goed af en vermaakte iedereen zich uiteindelijk super. We hebben zo’n 2 uur gewandeld en nadien nog eventjes op het terras gezeten met een klein groepje om wat na te kletsen met de hondjes.
Veel van mijn vrienden waren aanwezig en ook twee pupkopers. Namelijk Sky (Prince Manaphy Special Princess, nest 2, zoon van Abby en nestbroer van Eevee) en Fény (Huckleberry Pie Special Princess, nest 3, zoon van Glacee). Ook deze twee jongens hadden de tijd van hun leven daar en met name Fény vond het prachtig ondanks dat hij een beetje een vreemde eend was als enige Chinese Naakthond daar (onze Chineesjes waren vanwege de verwachte drukte namelijk thuis).
(meer foto's zijn te vinden op de evenement pagina op Facebook)
De wandeling beviel zelfs zo goed dat een volgende Sheltiewandeling door mij ook al staat ingepland, en wel zeer binnenkort…
En dat was het dan alweer, de bliksem update van de afgelopen tijd. Ik hoop echt vanaf nu weer wat vaker te zullen schrijven. Maar ik merk ook dat Grant toch wel aardig wat aandacht opslokt, en ik mijn energie goed wil verdelen en daardoor de site updaten er soms even bij in schiet. Tel daar de PC problemen van de laatste tijd dan ook nog bij op… Hoe dan ook, ik ga mijn best doen, dat beloof ik in ieder geval. Voor nu hoop ik dat iedereen deze update toch weer leuk vond. Volg je mij nog niet op social media maar wil je dat wel, hierbij de links naar mijn Facebook profiel, Instagram pagina en YouTube kanaal. In de fotoalbums op deze site zijn ook nog foto’s te vinden die niet op deze pagina staan dus vergeet ook vooral niet die nog even te checken.
Dan rest mij alleen nog deze blog af te sluiten, bedankt weer voor het lezen en tot snel!
